Rekonstrukcja dywanu indyjskiego była trudna nie tylko ze względu na rodzaj uszkodzeń, ale także bardzo duży ciężar dywanu. Musiał być w związku z tym naprawiany na jednym z naszych parkietów. Wiele godzin spędzonych w niewygodnej pozycji zostało zrekompensowane przez efekt końcowy.Po dokładnym obejrzeniu uszkodzeń i ocenie stanu ogólnego dywanu przystąpiłam do usunięcia pozostałości kleju na gorąco. W taki właśnie sposób jakaś firma „profesjonalnie naprawiła” ten dywan. Szczerze mówiąc prościej i szybciej by było, jakby nikt nic nie próbował robić.
Po oczyszczeniu rozdarć, mogłam wreszcie przystąpić do odtworzenia bawełnianej osnowy, która w mojej ocenie po prostu zbutwiała. Dywan był zalany i prawdopodobnie dość długo sechł. Niestety jak się okazało w trakcie pracy, osłabienie osnowy było znacznie rozleglejsze, niż początkowo przypuszczałam. Stąd też naprawa przedłużała się, poza wyznaczone początkowo, ramy czasowe.
Dywan miał w sumie trzy poważne rozdarcia, ciągnące się od boku. W dwóch przypadkach uszkodzeniom towarzyszył spory ubytek runa. Odtworzyć musiałam również obszycie, które zostało także posklejane.
Naprawa w mojej ocenie powinna doprowadzić dywan nie tylko do stanu pełnej funkcjonalności użytkowej, ale też przywrócić mu pierwotny wygląd. Dlatego w swojej pracy opieram się na technikach napraw stosowanych przez najznamienitszych mistrzów z Turcji czy Iranu.
Jak przebiegała ta renowacja, oczywiście w telegraficznym skrócie możecie się Państwo przekonać oglądając krótki filmik poniżej.
