Rodzinna pamiątka – jak ją uratować? – nad tym często głowimy się wspólnie z właścicielami zabytkowych tkanin. Zwłaszcza, gdy uszkodzenia są rozległe i ich naprawa jest bardzo kosztowna lub wręcz nieopłacalna. Budujące jest podejście wielu osób do pamiątek po przodkach – chcą je ocalić i eksponować w swoich domach. Niestety, tak jak w przypadku, który chcę opisać, zachowanie całej tkaniny okazało się nierealne. Dlatego zaproponowałam rozwiązanie, które może się wydawać nieco drastyczne, ale przy tak dużej tkaninie ( 200 cm x 300 cm) – dało bardzo ciekawy efekt.Polski, przedwojenny kilim, o którym mowa, miał bardzo zniszczoną przez mole bordiurę. Uszkodzeń było na tyle dużo i były tak poważne, że renowacja tej tkaniny jako całości, była w mojej ocenie nieopłacalna. Zadecydowałam zatem o odcięciu bordiury i zachowaniu środkowej części kilimu. Prosto jest to napisać, znacznie trudniej jest wykonać taką operację.
Dodatkową trudność stanowiły uszkodzenia centralnego fragmentu kilimu, które usytuowane były na linii cięcia. Po przeanalizowaniu całego procesu zmniejszenia tkaniny wyznaczyliśmy linie cięcia. Po pierwszym ruchu nożyc nie było już odwrotu. Zmniejszony o bordiurę kilim wyglądał już znacznie lepiej, ale do pełnego zakończenia pracy droga była jeszcze daleka.
]
Dalsze prace nad tą tkaniną prowadziliśmy w dwóch kierunkach. Przede wszystkim istotne było obszycie boków kilimu i jednocześnie odtworzenie frędzli oraz rekonstrukcja wygryzionych przez mole fragmentów. To drugie zadanie okazało się nieco karkołomne i wielce pracochłonne ze względu na zaawansowany wiek tkaniny.
Całkowite wykończenie i naprawa kilimu zajęła kilka pracowitych dni. Myślę, że efekt końcowy naszej pracy jest ciekawy. Uratowaliśmy przed wyrzuceniem pamiątkę rodzinną, a w tym stanie i wielkości, będzie zdobiła dom właścicieli jeszcze długie lata.
